نوبت كاري بقیه در ادامه مطلب
هرگونه فعاليتي كه بيرون از دريچه زماني كار روزانه صورت بپذيرد، نوبت كاري عنوان ميشود . نوبت كاري پديده اجتماعي نويني نيست. در روم باستان نيز براي كاهش حجم رفت و آمد و جلوگيري از بسته شدن گذرگاهها و همچنين دور ماندن محمولهها از چشم راهزنان، حمل و نقل مواد و كالاها، الزاماً در شب انجام ميپذيرفت . گسترش نوبت كاري در جوامع امروزي، عمدتاً به دلايل زير صورت ميپذيرد:
1-فرايندهاي صنعتي: نميتوان بسياري از صنايع نوين، مانند نيروگاههاي برق، صنايع فولاد و... را در شب متوقف كرد.
2-فشارهاي اقتصادي: شركتها و كارخانهها اغلب ترجيح ميدهند به صورت دو يا سه نوبت كاري كنند به دليل اينكه ماشين آلات بسيار گرانقيمت بوده و نميتوان تعداد آنها در شيفت روز زيادتر كرد.
3-نيازهاي بخشهاي خدماتي: در بخشهاي خدماتي مثل بيمارستانها، نيروي انتظامي، غذاخوريها، ايستگاههاي برق و... شرايط ايجاب ميكندكه در سراسر شبانهروز خدمت رساني شود. مشكلات فيزيولوژيك اصلي در رابطه با نوبت كاري، تغييرات الگوي 24 ساعته بدن است.
نقش هورمونهاي بدن
خطرات زندگی الکترونیکی بقیه در ادامه مطلب
اگر بپذيريم كه روند زندگى مردم در قرن حاضر به سوى هرچه بيشتر الكترونيكى شدن است و نيز زندگى الكترونيكى را يك واقعيت در حال شدن بدانيم آنگاه در خواهيم يافت كه هيچ وجهى از وجوه زندگى بشرى از تاثيرات اين پديده به دور نخواهد ماند. بر اساس پيش بينى ITU جهانى، كاربران رو به رشد اينترنت در دنيا تا پايان سال ۲۰۰۶ ميلادى از مرز ۸۰۰ ميليون نفر خواهند گذشت. كافى است به اطرافمان بنگريم كه زندگى الكترونيكى چگونه همه عرصه هاى زندگى بشرى را يكى پس از ديگرى به احاطه خود درآورده و به همراه ويژگى هاى مثبت و مفيد خود اثرات سوء و مخربى را نيز به دنبال آورده است. اگر چه همه اقشار جوامع بشرى در سطوح گوناگون از منافع و راحتى هاى زندگى الكترونيك بهره مند و يا دست كم از آن سخن به ميان مى آورند اما كمتر كسى به آسيب هاى ناشى از همه گير و فراگير شدن اين پديده پيچيده و غامض كه ابعاد آن ناشناخته و حيرت انگيز است توجه داشته است. در قاموس فرهنگ مدرن، وقتى سخن از زندگى الكترونيك مى شود منظور كليه حوزه هايى است كه به تسخير آن درآمده و يا به عبارت ديگر سخن از همه چيز الكترونيك است.
به هر حال گويا دستاوردهاى زندگى الكترونيك در سرعت بخشى و خدمت رسانى و افزايش دقت عمل در كارهاى گوناگون امكان پذير نيست ولى اين پديده نيز مانند همه دستاورد هاى بشرى همواره دو كفه ترازو دارد كه با بالا رفتن يكى، ديگرى رو به پائين ميل خواهد كرد. كفه منافع و كفه مضرات. اگر چه ما در اين گزارش بر موضوعات محورى مضرات اين پديده تاكيد خواهيم كرد ولى منافع و ويژگى هاى مثبت زندگى الكترونيك از جمله مباحثى است كه نيازى به اثبات و تفصيل ندارد و يا كفه مثبت آن به عينه براى همگان لمس شدنى است ولى آن كفه مضرات است كه از چشم بسيارى پنهان خواهدماند.اين مضرات شامل موارد زير است:
دكوراژه الكترونيك: اولين عارضه در دكوراژه كردن آدمى كه از قضا اندام فيزيكى كاربران را مورد تهديد قرار مى دهد، كار مداوم با ابزار الكترونيك است كه ارمغان زندگى مدرن و عجين شده با الكترونيك است.
بر اساس تعريف، «حادثه» رويداد پيش بيني نشده و ناخوشايندي است كه فعاليتهاي كاري را دچار وقفه كرده و ممكن است با جراحت يا خسارت مالي نيز همراه باشد. برخي از حوادث، موجب بروز خسارات و آسيبهاي انساني، اجتماعي و صنعتي جدي مي شوند كه اين امر از طريق كاهش راندمان كاري، تأثير معني داري بر بهره وري و توليد خواهد داشت و نكته مهمتر، اثرات سوء اجتماعي و به تبع آن اثرات رواني حاصله بر روي نيروي كار مي باشد. در هر صورت تكنيكهاي ايمني نشان داده كه ما مي توانيم حوادث را كنترل نموده و از وقوع آنها پيشگيري كنيم. پيشگيري موفق حادثه، حداقل نياز به چهار اقدام اساسي دارد: 1- مطالعه و بررسي همه جانبه محيط كار 2- تجزيه و تحليل حوادث به وقوع پيوسته 3- تشكيلات كنترل و نظارت 4- اقدامات آموزشي در ادامه به ارائه توضيحات بيشتري در هر مورد مي پردازيم. 1- بررسي همه جانبه محيط كار مطالعه و بررسي از كليه نواحي كاري و عمليات و پروسه توليد جهت شناسايي عوامل ايجاد كننده خطرات، مهمترين اقدام پيشگيرانه، جهت كاهش حوادث ناشي از كار به شمار مي آيد. پس از مطالعه و بررسي و شناخت كامل اين خطرات، اقدامات بعدي شامل ارزيابي و تجزيه و تحليل مخاطرات شغلي مي باشد كه اين تجزيه و تحليل ها، بعنوان روشي براي افزايش دانش پيشگيري از حوادث بكار مي روند. 1- 1– تشخيص و شناسايي خطرات مرحله ابتدايي در پيشگيري از وقوع حادثه، شناسايي خطرات موجود در محيط كار مي باشد. بطور كلي دو نوع خطر در هر محيط كاري موجود است. الف- خطرات آني كه آثار آن بلافاصله قابل مشاهده و ملموس بوده و منجر به بروز حوادث ناشي از كار مي گردد. ب- خطرات آتي كه آثار آن بلافاصله قابل مشاهده نبوده و در نهايت منجر به بروز ما خطرات دسته اول را تحت عنوان خطرات ايمني و خطرات دسته دوم را با عنوان خطرات بهداشتي مي شناسيم. همچنين عوامل ايجاد كننده خطرات نيز شامل موارد ذيل مي باشد: عوامل فيزيكي، شيميايي ، مكانيكي ، فيزيولوژيكي و بيولوژيكي ، ارگونوميكي و عوامل رواني، كه در هر مورد اگر ميزان عامل توليد كننده خطر بيش از حدود مجاز و استاندارد باشد، مشكلات عمده اي در محيط كار بوجود مي آيد. در بحث پيشگيري از وقوع حادثه، شناسايي خطرات ايمني مد نظر مي باشد. در اين مورد مي توان با مطالعه و بررسي از كليه نواحي كاري، مراجعه به گزارشات مربوط به حوادث و يا صدمات ناشي از كار، بررسي عمليات و پروسه توليد و مرور گزارشات مربوط به عملكرد ماشين آلات ، مشورت با كارگران، كارفرمايان و اعضاي كميته هاي بهداشت و ايمني... با محدوده و حوزه خطراتي كه افراد در معرض آنها قرار دارند، آشنا شده و در پيشگيري از وقوع آنها اقدام نمود. همچنين شناسايي خطرات بالقوه محيط كار از اهميت بسياري برخوردار است كه اين امر مبتني بر بررسي ها و مراقبت هاي شغلي و تجزيه و تحليل دقيق خطرات مي باشد. نكته قابل توجه آنست كه در حين شناسايي، بهتر است از موارد جزئي صرفنظر كرده و توجه خود را بر روي خطراتي كه ممكن است منجر به آسيبهاي جدي شوند، متمركز نماييم. بقیه در ادامه مطلب
بيماري هاي شغلي مي گردد.