رگونومی را می توان به عنوان، مطالعه انسان در تعامل با محیط کاری و تجهیزات کاری اش تعریف کردبا استفاده از کاربرد تکنیکهای عملی ،ارگونومی می تواند تلاشهای کارگر ماشین را  موثر تر و حیات کاری او را ساده تر کند.موارد رو به افزایشی از  استانداردهای بین المللی و اروپایی ،شامل الزامات  پیروی از اصول ارگونومی  هستند و این عاملی  است که باید در طراحی ماشین و ترتیب حفاظ گذاری در نظر گرفته شود.
در حفاظ گذاری ایمن ماشین آلات، دارا بودن اینترفیس، همچون  بسیاری از موارد دیگر است یعنی هرچه کاربرد اینترفیس ساده تر باشد امکان استفاده از آن بیشتر خواهد بود.حفاظهایی که استفاده از آنها دشوار است  و یا در کنترل ماشین توسط کارگر مزاحمت ایجاد می کنند می توانند منجر به کنار گذاشتن   شوند و یا ممکن است  راههای دور زدن  مانع(گول زدن) را افزایش دهند.برای طراح و مهندس تولید کننده  ضروری است که تضمین کنند ،چیدمان ماشین ، کنترلها و حفاظهای آن مطابق با بهترین دستورالعملهای ارگونومیکی است.
فیزیولوژی
تفاوتهای قابل ملاحظه ای در ساختمان فیزیکی مردم اقوام و ملل مختلف وجود دارد  که در طراحی  ماشین و حفاظهای مربوطه توجه به ویژگیهای فیزیولوژیک عامه افراد کشوری که مشتری نهایی هستند،ضروری است.در مورد این موضوع ،مجموعه وسیعی از مراجع آماری وجود دارد.
برای اینکه ماهیچه ها بتوانند به نحوی اثر بخش فعالیت کنند به منبع اکسیژن خوبی نیاز دارند که این اکسیژن به وسیله گردش خون به آنها در سرتاسر بدن می رسد.مقدار جریان گردش خون  به سمت  دستها و بازوها  را با توجه به محل قرار گرفتن آنها نسبت به قلب تعیین می کنند.زیر سطح قلب ،هرچه محل قرار گرفتن دستها و بازوها پایین تر از این سطح باشد ،جریان خون بیشتر خواهد بود.بالای سطح قلب ،هرچه عضو بالاتر از سطح قلب باشد  جریان خون کمتر است.درمناسبترین حالت،هنگام کار کردن با حفاظهای ایمنی  و کنترلها محل قرار گرفتن دستها و بازو ها باید بین  سطح کمر و شانه باشد.

برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

به طور مشابه حرکات ماهیچه ها نیز منجربه جریان خون می شوند ،در جایی که  وضعیت ساکنی  وجود دارد جریان خون محدود می شود.در حین فعالیت ماشین در هر جایی که ممکن است گرفتن کنترلها و قطعات حفاظها در یک محل(به طور راکد و ثابت) برای هر بازه زمانی رخ دهد ،باید از این موقعیتها جلوگیری شود. پس از اینکه وسایل ایمنی  به کار گرفته شدند،حفاظهای متحرک باید به نحوی طراحی شده باشند که به راحتی بتوان آنها را در کانال یا مجرای عبورشان جابجا( بلند) کرد، به نحوی که حفاظ درون این کانال  قرار بگیرد و وزن آن توسط این مجرا  قابل تحمل باشد.درجایی که از دستگیره ها برای جابجایی  حفاظها استفاده شده است  باید نحوه قرار گرفتن دستگیره ها بر روی حفاظ طوری باشد که برای جابجایی حفاظ نیاز به پذیرفتن حالت طبیعی و عادی از قرار گرفتن بدن مورد نیاز باشداما این دستگیره ها باید بالاتر از مرکز ثقل حفاظ باشند در غیر اینصورت درهنگامی  که بالا می روند ناپایدار خواهند بود.وزن حفاظ متحرک باید در حد ظرفیت توانایی بلند کردن کارگر باشد و تا جایی که ممکن است سبک باشد و متناسب با سطح ایمنی مورد نیاز باشد.
حرکت بدن باید مطابق مسیرهای فیزیولوژی طبیعی بدن باشد و از انجام حرکات تکراری و حرکات خمشی بدن جلوگیری شود.درجایی که نیاز به جابجا کردن و بلند کردن بار می باشد باید ازتجهیزات اتوماتیک بهره جست.در صورت امکان از بلند کردن اشیاء در حالت نشسته باید خودداری کرد در شرایط اجباری (بلند کردن اشیاء در حالت نشسته) باید در محدوده ارگونومیکی پذیرفته شده صورت بگیرد.
اگر کار یا فعالیت به نحوی است که کارگر باید از روزنه دید(دهانه) حفاظ  محل انجام فعالیت را ببیند ،روزنه دید باید در سطحی باشد که به طور عادی مورد استفاده قرار بگیرد و لازم نباشد تا کارگر  خم شود و یا خودش را به سمت بالا بکشد چراکه هر دوی این کارها(خم شدن و بالا کشیدن)بالقوه کارهایی خسته کننده و تنش زا هستند.
به همین ترتیب میزهای تغذیه و محل تغذیه ماشین آلات باید تقریبا در ارتفاع کمر باشد.در جایی که کارگران زیادی در شیفتهای مختلف  در یک ایستگاه تغذیه به کار گرفته شده اند ،ممکن استلازم باشد تا  سکوی کوتاهی برای کارگران  کوتاه تر فراهم شود تا بر روی آن بایستند.
حتی الامکان حالت ایستادن کارگر در حین  کار با ماشین باید  طبیعی باشد و از حالتهای قرار گرفتن نامناسب  جلوگیری شود.