استفاده از دستکشها در صنایع ( برای مثال ساختمان سازی، انبارداری ), عمومیت دارد.دستكشها ممکن است برای حفاظت در برابر گرما، سایش، مواد خطرناک استفاده شوند.اگر چه دستکش ها در ایمنی دست ها مفید شناخته شده اند اما اطلاعات اندكي در مورد اثراتی که آنها ممکن است بر روی کیفیت و کارآیی انجام کار ویا ریسکهای بالقوه مربوط به ترومای تجمعی داشته باشند دردسترس است .
 اثرات دستکش ها بر روی انجام کار به راحتی قابل تشخیص است. دستکش ها ممکن از حرکات دستها جلوگیری کنند و موجب مشکلاتی دردقت وسرعت بشوند ونهایتا ایجاد مشکلاتی در تولید کنند.
 علاوه بر این دستکش ها سطح نیرویی را که ممکن است بر روی یک شی اعمال شود را کاهش دهند بنابر این افزایش نیروی درونی باید حاصل شود تانیروی خروجی مورد نیاز برای انجام وظیفه را تامین کند . این نیروی درونی افزایش یافته ممکن است ریسک ایجاد صدمات حاد و تجمعی را افزایش دهد . صدمات تجمعی ممکن است در صورتی رخ دهد که خستگی ماهیچه های اولیه منجر به بکار گیری ضعیف عضلات ثانویه شود که این عضلات ثانویه نوعا برای کنترل حرکات به جای ایجاد نیرو به کار می روند و همچنین خستگی ماهیچه های اولیه ممکن است مانع تولید نیروی کافی نیز بشود بطوریکه مشکلات هم در جابجایی مواد و هم در کنترل آنها ايجاد شود.صدمات حاد نیز ممکن است در اثر کشیده شدن بیش از حد نرمال عضلات برای ایجاد نیروی مورد نیاز ايجاد شود که موجب استرین و یا رگ به رگ شدگی عضلات می شود. دستکش ها همچنین ممکن است در بروز حوادث بالایی از اختلالات تروماهای تجمعی CTDs تاثیر داشته باشد. از سال 1989تا كنون 50 درصد از بیماریهای شغلی را CTDs تشکیل داده اند اما این موضوع ناشناخته است که چه تعدادی از مشاغل از دستکش استفاده کرده اند.
 علایم حاکی ازآن است که فعالیت های پر قدرت و تکراری منجر به CTD شده است.

بقیه در ادامه مطلب

 به علت اینکه استفاده از دستکش مي تواند نیروی ماهیچه های ساعد را تغیير دهد بنا بر این استفاده طولانی مدت از این ماهیچه ها و افزایش طولانی مدت نیروی مورد نیازبرای انجام یک فعالیت ممکن است منجر به تروماهای تجمعی شود افزایش نیرو استرس های بیوشیمیایی در تاندو نها را افزایش می دهد و فاکتوري موثر در بروز صدمات تجمعی است.
 Wallin - Rosenblad اثرات دستکش ها را روی چالاکی ( مهارت) , افراد بررسی کردند این مطالعه نشان داد که چالاکی با پوشیدن دستکش ها کاهش می یابد.
 Cadoret and Smith در یافتند که اصطکاک فاکتور تعیین کننده در اعمال نیرو و دستکاری کردن اشیاء می باشد.
 ارزیابی اثرات دستکش ها روی اعمال نیرو رابطه ای بین دستکش و ریسک صدمات نشان داده است. مطالعات نشا ن دادند که اندازه و نوع دستکش ها روی نیروی اعمالی تاثیر دارند.

 Shih and Wang دستکش های با ضخامت متفاوت را ارزیابی کرد و دریافت که دستکش های ضخیم تر ماکزیمم گشتاور فعالیت را روی حالت supination ( کف دست به طرف بالا ),دارد.
 مطالعات Riley و همکارانش نشان داد که دستکش یک لایه ، نیروی اعمالی بر روی یک شی را در مقایسه با نیرویی که دست برهنه اعمال میکند افزایش می دهد این مطاله تنها یک نوع از دستکش را بررسی کرده و بجای نیروی چنگش هل دادن وکشیدن را بررسی کرده است.
 دستکش سطح نیروی ماکزیمم اعمال شده را کاهش می دهد در حالیکه خمش وکشش ماهیچه ها دائما بالا باقی می ماند. در این مطالعه انواع وسایز های مختلفی از دستکش ها چون چرمی، surgical ( لاتکس با آستر پودری)، کتان ، نئوپرن، PVC , jersy ( مخلوطی از کتان وپلی استر) ,و دست برهنه مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه انواع دستکش ها متغیر مستقل و نیروی چنگش ماکزیمم و میانگین و ماکزیمم ومیانگین فعالیت خمش وکشش حاصل از فعالیت الکترو میو گرافی حاصل از استفاده از تک تک دستکش ها به عنوان متغیر وابسته مورد بررسی قرار گرفت.در این مطالعه بین نیروی ماکزیمم چنگش انواع دستکش ها تفاوت معنا داری مشاهده شد نتایج حاصل از آنالیز اطلاعات نشان داد که خصوصیات دستکش ها از قبیل جنس و اندازه می تواند روی ماکزیمم نیروی چنگش پوشندگان تاثیر بگذارد. همچنين نتایج نشان داد كه هم اندازه دستکش ها و هم نوع آنها اثرات متفاوت معنا داری بر روی نیروی خارجی و یا نیروی داخلی فعالیت ماهیچه کارگران دارد بطوری که سطح نیروی ماکزیمم اعمال شده را کاهش می دهد در حالیکه خمش و کشش ماهیچه ها دائما بالا باقی می ماند و فعالیت داخلی در حد ماکزیمم باقی می ماند و نیروی خروجی به طور معنا داری با اضافه شدن دستکش کاهش مییابد در واقع دستکش ها روی انتقال انرژی ناشی از فعالیت عضلات داخلی به نیروی چنگش خارجی تاثیر می گذارند. از دیدگاه کاربردی این بررسی نشانگر آنست که دستکش ها مقدار نیروی چنگشی که ممکن اعمال شود را کاهش می دهند ودر نتیجه توانایی قدرت گرفتن اشیاء کاهش پیدا می کند و کار آیی پایین می آید. دستکش نا مناسب (از نظر جنس ویا سایز نامناسب), موجب کاهش نیروی چنگش، بیش از آنچه که پیش بینی می شود می گردد. در نتیجه ماهیچه ها برای تولید چنگش مورد نیاز در ماکزیمم سطح خودشان فعالیت می کند با این وجود نیروی چنگش پایین تری حاصل می شود . برای بهره وری تولید، تکرار حرکت ماهیچه ها و همچنین فعالیتهای ماهیچه ای با نیرو و زور بیشتری صورت می گیرد که هر دوی اینها فاکتور ها یی هستند که منجر به افزایش ریسک CTDs می شوند عملا نتایج حاصله پیشنهاد میکند که دستکش باید اندازه دست کارگر باشد تا نیروی چنگش را در حد مناسب حفظ کند و از کاهش بیش از حد نیروی چنگش جلوگیری بعمل آید تا شانس ایجاد تروماهای حاد و تجمعی نیز کاهش يابد.