هنگامی که پرتو نور از محیطی به محیط دیگر با غلظتی متفاوت وارد می شود، به علت تغییر سرعت عبور، مسیر آن منحرف می‌شود. این پدیده شکست نور "Refraction" نامیده می شود. در صورتیکه محيط دوم چگال تر از محيط اول باشد نور به خط عمود نزديک‌تر می شود. و در صورتی که غلظت کمتری داشته باشد از خط عمود برسطح دور می‌شود.

چنانچه در شکل مشاهده می شود، زاويه بين شعاع تابش و خط عمود، زاويه تابش (i) و زاويه بين شعاع شکست و خط عمود زاويه شکست (r) ناميده می شود. ضريب شكست يك ماده (n) عبارتست از: نسبت سرعت عبور نور در خلا (c ) به سرعت عبور نور از آن ماده (vi). ضریب شکست مطلق هر جسم به صورت زیر تعریف می شود:


برای اهداف کاربردی به جای خلاء به عنوان مرجع از هوا استفاده می کنند چرا که ضریب شکست آن بسیار نزدیک به خلاء است.
ضریب شکست مانند نقطه ذوب از خواص فیزیکی مواد است. رفركتومتري به معنی تعيين ضريب شكست گازها، مایعات و جامدات نیمه شفاف، به‌وسيله دستگاه رفركتومتر است. می توان از این مشخصه، برای شناسایی مواد یا ارزیابی خلوص آن استفاده کرد. با معین شدن ضريب شكست، علاوه بر شناسايي مواد مقدار آن را نیز می توان محاسبه کرد.
دستگاه رفرکتومتر کاربرد زیادی در صنایع گوناگون دارد. به عنوان مثال براي اندازه‌گيري غلظت نمك طعام در حوضچه‌هاي پرورش ماهي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در صنایع غذایی نیز این دستگاه کاربرد بسیار زیادی دارد مثلا در کارخانه های قند برای تعیین بریکس محلول قند مورد استفاده قرار می گیرد. در پزشکی برای پی بردن به میزان اوره و پروتئین خون، میزان نمک موجود در آن و غلظت مایعات استفاده می شود و مهم‌ترین کاربرد آن تعیین غلظت Urine در آزمایشگاه است.
بریکس واحدی است که بیان کننده مقدار ذرات جامد موجود در یک محلول است و اصولا به غلظت و ویسکوزیته وابسته است.

اساس کار
اساس کار رفلکتومتر در تابش نور به شرط تکفام بودن آن و هدایت آن به سمت محلول مورد نظر و عبور آن است که چون این دو...

بقیه در ادامه مطلب

 – مقدمه :
کامپیوتری شدن منجر به افزایش آسیب های شغلی و استرس های ذهنی شده است که مرتبط با ماهیچه و استرس هایی شود . CTD است که می تواند منجر به شکایت
در حالیکه افزایش آن در ادارات منجر به استرس ارگونومی می شود که می تواند مستقیما باعث اختلالات ترومای تجمعی شود که شامل تاندون ،سندروم تونل کارپال و بعضی از درد های کمر گردد .
ارگونومی علمی است که در ارتباط با روش کار و متقابلا فاکتورهای محیطی توجه می کند وبا مشخص کردن چگونگی انجام روشهای کار ، می خواهد شخص را از آسیب ها مصون نگه دارد .
هدف ، طراحی شغل مناسب جهت اپراتور ، ترجیحا قدرت فیزیکی بدن کارگربایستی متناسب با شغل باشد بوسیله ایجاد محیط قابل قبول با رعایت اصول ارگونومی نظیر :
- اجتناب از پوسچر نادرست ، تکراری ،گسترده ،فشار مستقیم ، خستگی و فشار
- ادراک چگونگی تنظیم محیط کار و برآورد نیازهای شخصی
- کاربرد اصول و عادتهای مناسب
*صدمات عمومی مرتبط با وضعیت ارگونومی ضعیف در ادارات شامل موارد ذیل :
آسیب
علت
تاندون
حرکات تکراری
سندروم تونل کارپال
حرکات تکراری با مچ خمیده
درد های کمر
بلند کردن – خمیدگی – پوسچرهای خمیده
فشار شانه / گردن
پوسچر سر به جلو – پوسچر نوسان به عقب
اختلالات گردش خون
فشار استاتیک


صدمات مذکور همه ناشی از یک عامل غیر عادی / فاکتور ریسک نظیر :
- طراحی ایستگاه کاری غیر ارگونومی
- حرکات تکراری نظیر تایپ کردن برای مدت طولانی بدون استراحت .
- پوسچرهای نادرست ، گردن خمیده یا بیش از حد روبه جلو یا مچ خمیده بیش از حد به عقب
- پوسچرهای استاتیک – نشسته برای مدت طولانی بدون بلند شدن یا دراز کشیدن
- محدویت های جریان خون برای بافتهای درگیر کار

بقیه در ادامه مطلب

الف) بلند کردن بار:

 1- کلیه کارگرانی که در کارشان نیاز به بلند کردن و حمل بار دارند باید در مورد اصول ارگونومی حمل بار آموزش های لازم را دیده باشند.
 2- بلند کردن وحمل بار باید با خصوصیات فیزیکی کارگر مطابقت داشته باشد.
 3- اگر بلند کردن بارهای سنگین یا حمل مکرر بار در محیط کار غیر قابل اجتناب است, این گونه فعالیت ها باید به تناوب و در بین سایر کارهای سبکتر انجام گیرند.
 4- اگر بلند کردن بارهای دستی سنگین(بیش از 23 کیلوگرم) امری ضروری و اجتناب ناپذیر باشد،شرایط باید بهینه شوند:
 • باید بتوان بار را در نزدیکی بدن نگاه داشت(فاصله افقی بین دست و قوزک پا در حالت نشسته حدود 25 سانتی متر است).
 • ارتفاع اولیه بار از زمین،قبل از بلند کردن،باید حدود 75 سانتی متر باشد.
 • تغییر مکان بار به صورت عمودی نباید از 25 سانتی متر بیشتر باشد.
 • امکان برداشتن بار با هردو دست باید میسر باشد.
 • بار باید دارای جای دست یا دسته باشد.
 • بدن به هنگام بلند کردن بار باید آزاد باشد.
 • در هنگام بلند کردن بار،نباید بدن را چرخاند.
 • در هر پنج دقیقه نباید بیش از یک مرتبه نسبت به بلند کردن بار اقدام کرد.
 • عمل بلند کردن بار نباید بیشتر از یک ساعت طول بکشد و پس از آن حتما باید وقفه ای جهت استراحت یا انجام کارهای سبکتر در نظر گرفته شود.
 • مدت زمان استراحت یا کار سبکتر برابر 120/1 زمان بلند کردن بار در نظر گرفته می شود.
 5- بارهای تکی نباید خیلی سبک باشند.(در غیر این صورت خطر بلند کردن چند بار بصورت یک جا پیش می آید).
 6- طراحی میزها،طبقات،ماشین آلات و موارد مشابهی که بار از روی آنها برداشته و یا بر روی آنها گذاشته می شود باید به بهینه کردن شرایط باربرداری کمک کند:
 • در هنگام برداشتن یا گذاشتن بار باید امکان نزدیک شدن به آن میسر باشد.

بقیه در ادامه مطلب