آیا شما اهل اهمال و دفع الوقت هستید؟ اگر شما نیز مثل ‏بسیاری از آدم ها باشید، پاسخ این سؤال مثبت است. اما این ‏احتمال هست كه شما نخواهید با اضطرابات حاصل از زندگی ‏اهمال كارانه سر كنید. ممكن است بیشتر كارها را در حالی ‏كه میل به انجامشان دارید به تعویق بیندازید، و به دلایلی به ‏طفره رفتن و تعلل ورزیدن ادامه دهید. این روال مسامحه ‏كاری از جنبه های بسیار خسته كننده زندگی است. اگر شما ‏به سختی گرفتار این حالت باشید كمتر روزی می گذرد كه ‏نگویید «می دانم باید آن كار را سامان دهم، اما باشد برای ‏بعد.» گناه این نقطه ضعف را به سادگی نمی توان متوجه ‏عوامل بیرونی دانست. تعلل ورزیدن و ناراحتی های حاصله از ‏آن تماماً به خود شما بستگی دارد. ‏
چند نمونه از اهمال كاری و تنبلی متداول
بعضی زمینه هایی را كه در آن انتخاب «تعلل ‏ورزی» بسیار سهل تر از انتخاب «عمل» است ‏عبارتند از : ‏
‏1 - ادامه دادن به شغلی كه امكانی برای رشد و پیشرفت ‏ندارد . ‏
‏2 –اصرار بر حفظ روابطی كه نابسامان شده است. متأهل یا ‏مجرد ماندن فقط به امید این كه اوضاع بهتر خواهد شد. ‏
‏3 - امتناع از كوشش در حل مشكلاتی كه در روابط مختلف ‏پیش می آیند، از قبیل مشكلات جنسی – خجالت و ‏یا ترس . به جای این كه اقدامی سازنده به عمل آورید فقط ‏منتظر می مانید تا اوضاع خود به خود بهبود یابد . ‏
‏4 - بی توجهی به اعتیاداتی از قبیل الكلیسم – مواد ‏مخدر، قرص های آرام بخش یا سیگار . به خود می گویید ‏‏«هر وقت آمادگی داشتم آن را ترك می كنم » در حالی كه ‏می دانید به تعویق انداختن این كار به سبب تردیدی است كه ‏نسبت به توانایی خود دارید. ‏
‏5 - به تعویق انداختن كارهای دشوار یا كم اهمیت ‏نظیر نظافت منزل . ‏
‏6 - طفره رفتن از مواجهه با دیگران مثلاً یك شخص بلند ‏مقام یا یك دوست؛ با ماندن در انتظار فرصت مناسب كم كم ‏به این نتیجه می رسید كه چنین برخوردی لازم نیست، در ‏حالی كه ممكن است این مواجهه روابط شما را، یا كیفیت ‏خدمات را، بهبود بخشد ‏
‏7 - تصمیم به شروع رژیم غذایی مناسب از فردا یا هفته ‏بعد. البته چون «به تعویق انداختن» از رژیم گرفتن آسان تر ‏است می گویید «فردا رژیم می گیرم»؛ فردایی كه هیچوقت ‏نخواهد آمد. ‏
‏8 - به تعویق انداختن كارها به بهانه خواب یا خستگی . ‏
‏9 - خستگی و بهانه ، احساس كسالت و ملال و مریض ‏شدن، شیوه های عالی برای تعلل ورزیدن است. ‏
دلایل ادامه اهمال كاری و تنبلی

بقیه در ادامه مطلب

دنیای امروز استرس های مختلفی دارد كه بعضی از این استرس ها مختص محیط كار است. نزاع با یك همكار، محروم شدن از پاداش، دیر رسیدن به سر كار و فشار هیأت مدیره یا رؤسای سازمان به مدیر را می توان نمونه هایی از استرس های محیط كار نامید . مدیران برای این كه بهداشت روانی محیط كار را تأمین كنند باید با مفاهیم اساسی بهداشت روانی آشنا شوند. مدیران باید توجه داشته باشند كه مدیریت اثربخش نیز بدون توجه و اعتماد به سلامت روانی كاركنان حاصل نمی شود و برای رسیدن به این مهم باید اصول بهداشت روانی در سازمان را رعایت نمایند.مطلب ذیل به موضوع فوق می پردازد.

● اصول بهداشت روانی در سازمان :
۱- ایجاد جو صمیمیت، همدلی، صداقت، همكاری و احترام متقابل در میان كاركنان سازمان.
۲- پرهیز از اعمال روش های مبتنی بر زور و اجبار در محیط سازمان.
۳- شناسایی استعدادهای بالقوه كاركنان تحت نظارت سازمان و فراهم ساختن رشد و شكوفایی این استعداد در حد توان و امكانات سازمان.
۴- پرهیز از قضاوت های كوركورانه و مبتنی بر پیشداوری در مورد كار و رفتار كاركنان سازمان. استرس و نگرانی های افراد نسبت به كار ، خانواده و نگرانی های مادران كارمند نسبت به وضع كودكان خود، وضع اقتصادی، انتظارات سازمان از كارمندان و... همگی سبب می شود كه فرد از لحظه بیداری بامداد تا هنگام آرمیدن شامگاه همواره دچار هیجان ها، تنش ها، نگرانیها و امیدهای گوناگونی باشد كه گاه با ظرفیت بدنی، عصبی و روانی وی متناسب نیست و افراد و سازمان را دچار مشكل می كند.اگر سازمان به سطح تولید مناسب برسد اما كاركنان سازمان افراد عصبی، افسرده، ناراحت و پرخاشگر در انتظار فرصتی تا پریشانیهای روانی خود را با كم كاری، ترور شخصیت یكدیگر، غیبت، شایعه پراكنی و ایجاد سوانح و حوادث و به شیوه ای مخرب نشان دهند در این صورت آیا می توان چنین جامعه ای را سالم یا موفق دانست؟ شكی نیست كه پاسخ به این سؤال منفی است بنابر این می توان گفت نقش و وظیفه دیگر هر مدیر لایق، دورنگر و كاردان، تأمین بهداشت روانی كاركنان سازمان است.
● بهداشت روانی به سه قسمت تعریف می شود :
۱- نگرانی های مربوط به خود، ۲- نگرش های مربوط به دیگران، ۳- نگرشهای مربوط به زندگی.
نشانه هایی وجود دارد كه ما را از دشواریهای روانی، به ویژه در خود فرو رفتن، پرخاشگری، خودمداری، بی اعتمادی شدید، احساس ناتوانی و وابستگی مطلع سازد. به علاوه برای داشتن بهداشت روانی خوب شرایطی وجود دارد كه عبارتند از : روبه رو شدن با واقعیت، كم توقع بودن، دشمنی نكردن با دیگران و كمك رسانی به مردم.

بقیه در ادامه مطلب

ختلالات اسكلتی - عضلانی یك بیماری شغلی است. این اختلالات به علت شرایط نامناسب در محیط كار بروز می كند. یكی از علل ایجاد این مشكل وسایلی است كه افراد در محل كار از آن استفاده می كنند كه حتماً باید استاندارد باشد، عامل دیگر احساس امنیت و آرامشی است كه فرد باید در محیط كار داشته باشد تا دچار این گونه اختلالات نشود.
دكتر سیدجلیل میرمحمدی میبدی متخصص طب كار و بیماری های شغلی در زیر نكاتی را بیان كرده است كه می تواند اختلالات اسكلتی و عضلانی مربوط به شغل را كاهش دهد.
● اختلالات اسكلتی - عضلانی مرتبط با كار چگونه به وجود می آید؟
▪ اختلالات اسكلتی - عضلانی مرتبط با كار نوعی بیماری شغلی به حساب می آید. این گونه اختلالات معمولاً به علت قرار گرفتن بدن در وضعیت نامطلوب هنگام كار كردن یا استفاده از میز و صندلی نامناسب و غیراستاندارد تشدید می شود. زمانی كه از صندلی متناسب با ابعاد بدن (غیرارگونومیك) استفاده شود، اختلالات افزایش پیدا خواهند كرد.
● صندلی قابل استفاده در محیط كار باید چه استانداردی داشته باشد؟
▪ یكی از اجزای مهم صندلی، دستگیره ای است كه قابلیت تنظیم ارتفاع را انجام می دهد. همچنین باید سطح نشیمن صندلی استاندارد گود و لبه آن گرد باشد. زمانی كه فرد روی صندلی می نشیند، باید از اطراف ران ها تا دسته صندلی ۲‎/۵ سانتی متر فاصله باقی مانده باشد و ارتفاع صندلی باید در اندازه ای تنظیم شود كه لبه نشیمنگاه با عضله ران تماس پیدا نكند و مانع خون رسانی به ساق پا نشود، چون این موضوع باعث خواب رفتگی و خستگی در عضلات پا می شود. پشتی صندلی باید قوس كمر را هنگام نشستن پر كند و قسمت بالای آن رو به بیرون باشد تا كتف ها در جای مناسبی قرار بگیرد. صندلی استاندارد، پنج پایه و چرخدار است. پوشش روی صندلی باید از پارچه باشد تا ایجاد گرما و سرما نكند. بهترین ارتفاع صندلی، ارتفاعی است كه وقتی فرد روی آن می نشیند و به پشتی آن تكیه می دهد، كف پاها روی زمین قرار بگیرد تا نیازی به استفاده از زیر پایی نباشد. هنگام نشستن روی صندلی زاویه بدن و ران پا باید بین ۹۰ تا ۱۱۰ درجه باشد، ران پا و ساق پا بین ۹۰ تا ۱۰۰ درجه و زاویه ساق پا و خود پا ۹۰ درجه باشد.
● با چه اقداماتی در محیط كار می توان از بروز اختلالات اسكلتی - عضلانی پیشگیری كرد؟
▪ افرادی كه شرایط فعالیت آنها به گونه ای است كه معمولاً نشسته كار می كنند، در ازای هر یك ساعت كار به مدت ۱۰ دقیقه به صورت ایستاده استراحت كرده و دو تا سه دقیقه از ۱۰ دقیقه استراحت خود را ه نرمش های بسیار ساده در محیط كار اختصاص دهند. در افرادی كه فعالیت كاری آنها به صورت ایستاده است نیز به ازای هر یك ساعت كار، ۱۰ دقیقه نشستن لازم است.

بقیه در ادامه مطلب