به طور کلی آنچه معرف گرمی و سردی ماده است دما نامیده می شود. هر اندازه ماده ای گرمتر باشد دمای آن بیشتر و هر اندازه سردتر باشد دمای آن کمتر است. به عبارت دیگر دمای یک سیستم ویژگی است که تعیین می کند آیا یک سیستم با سیستم های دیگر در تعادل گرمایی قرار دارد یا خیر.

ـ روشهای اندازه گیری دما

دما سنج ها وسایلی هستند که برای اندازه گیری دما ساخته شده اند و براساس تغییراتی که در اثر تغییر دما در ماده ایجاد می شود ساخته می شوند. از مهمترین خواص فیزیکی که در ساخت دما سنج ها استفاده می شود می توان به موارد ذیل اشاره کرد.

ـ انبساط مایعات در اثر افزایش دما

ـ افزایش فشار گاز در اثر افزایش دما

ـ ایجاد اختلاف پتانسیل در محل اتصال دو فلز غیر همجنس

ـ افزایش طول فلزات در اثر افزایش دمای فلز

ـ تغییر در مقاومت الکتریکی فلزات در اثر تغییر دما

ـ تغییر در مقاومت الکتریکی مواد شیمیایی در اثر تغییر دما

ـ تغییر در طول موج ساطع شده از فلزات در اثر تغییر دما

1ـ دمای هوا (ta):

دمای خشک هوا یکی از ساده ترین عوامل جوی قابل اندازه گیری است و عبارت است از دمای اندازه گیری شده هوا بوسیله دما سنج.

2ـ دمای تر طبیعی (tnwb):

دمای تر، حداقل دمایی است که بتوان در آن، هوا را در فشار ثابت با تبخیر آب خنک نمود. دمای تر توسط دما سنجی که قسمت حساس آن به کمک یک فتیله مرطوب نگه داشته می شود، اندازه گیری می گردد البته اگر دما سنج در شرایط طبیعی قرار گیرد دمای قرائت شده را دمای تر طبیعی (tnw) و اگر هوای اجباری از اطراف مخزن عبور داده شود، دمای تر چرخان (tw) گویند.

 3ـ دمای تابشی

دمای تابشی دمایی است که با گرمای تابشی منتشره از سطوح داغ متناسب می باشد. گرمای تابشی با دماسنج گویسان اندازه گیری می شود. دما سنج گویسان یک کره سیاه رنگ مسی بقطر 150 میلی متر است که مخزن یک دما سنج معمولی در مرکز آن قرار گرفته است. این دما سنج دمای ناشی از گرمای تابشی را مستقیماً اندازه گیری می کند.  دما سنج گوی سان به راههای تابشی و جابجایی با محیط اطراف خود تبادل حرارتی نموده به تعادل دمایی می رسد. زمان لازم برای رسیدن و تعادل ، 30 ـ 10 دقیقه بر آورد شده است.

 4ـ سرعت جریان هوا

بقیه در ادامه مطلب

جداسازي مواد مختلف از يكديگر در آزمايشگاه‌هاي شيمي و به ‌ويژه بيوشيمي همواره يكي از دغدغه‌هاي مهم پژوهشگران بوده است. امروزه كروماتوگرافي به عنوان يكي از پر كاربردترين روش‌هاي جداسازي و تخليص مواد مورد نظر، از ميان اجزاي بي‌شمار يك نمونه شناخته شده است. فرايند كروماتوگرافي روشي است براي جداسازي اجزاي يك مخلوط، به ‌وسيله پخش اين اجزا در بين فازهاي متحرك و ساكن، در طول زمان. عبارت كروماتوگرافي از دو واژه كروما، به معناي ‌<رنگ> و گرافين به ‌معني ‌<نوشتن> گرفته شده است.
از مزاياي اين روش مي‌توان به كوتاهي زمان جداسازي و هزينه پايين اشاره كرد. همچنين، مقدار نمونه لازم براي جداسازي در اين فرايند، در مقايسه با ساير روش‌ها كمتر است. اين روش براي نخستين بار در سال 1903، توسط ميخائيل سوئت، به منظور جداسازي رنگدانه‌هاي گياهي درون يك ستون آهكي مورد استفاده قرار گرفت و در طول سال‌هاي 1937 تا 1972 پيشرفت چشمگيري داشت؛ به گونه‌اي كه توسعه روش‌هاي آن در سال 1954، جايزه نوبل را براي مارتين و سينگ به ارمغان آورد.

كروماتوگرافي در واقع روشي فيزيكي به منظور جداسازي است، كه در آن مواد مورد نظر براي تفكيك ، محيطي بي‌حركت پخش مي‌شوند. اين فاز بي‌حركت، به <فاز ساكن> معروف است؛ در حاليكه فاز ديگر، يعني <فاز متحرك>، در امتداد يك مسير معين جاري مي‌شود. فاز متحرك، در واقع همان حلال و فاز ساكن شامل ستون‌هايي حاوي ماده مورد تجزيه است. فرايند كروماتوگرافي در اثر اختلاف ميان ضريب‌هاي پخش هر يك از اجزاي نمونه در ميان اين دو فاز اتفاق مي‌افتد.

بقیه در ادامه مطلب+ عکس ها

قدم اول- تعيين اينكه چرا شما نياز داريد كه از هوا نمونه برداري كنيد.

اجازه دهيد تا مروري داشته باشيم كه:

چرا نوعاً بايد نمونه برداري از هوا را انجام دهيم

دلائل انجام نمونه برداري از هوااطمينان حاصل نمودن ازتطبيق با استانداردها ومقررات

شامل هر دواستاندارهاي شغلي و محيطي اطمينان حاصل نمودن از باروري نيروي كار

• توأم ساختن نمونه برداري هوا با ارتباط مؤثر و اقدامات كنترلي مي تواند سلامت كارگر را تأمين نمايد و موجب دلگرمي كاركنان گردد.

• كارگران سالم و شاد افراد فعال تر و مولدتري هستند

انتخاب وسايل حفاظت فردي مناسب

• وسايل قرائت مستقيم امكان انتخاب وسايل حفاظت فردي در كارگاه را فراهم مي كنند

• با مروري بر پايگاه اطلاعاتي تاريخچة سطوح مواجهه ها امكان انتخاب وسايل حفاظت فردي براي انجام وظايفي كه ممكن است در آينده وجود داشته باشد فراهم مي گردد

ميزان مؤثر بودن روش هاي كنترل مهندسي را مورد ارزشيابي قرار دهيد

• كاهش ميزان مواجهه هايي كه از طريق سيستم هاي تهويه, اسكرابرها و يا ساير وسايل وجود دارد ثبت كنيد.

• OSHA كارفرمرمايان را ملزم به كنترل مواجهه ها از طريق كنترل هاي مهندسي يا كنترل نحوة انجام كار در صورت عملي بودن مي داند

به كارگران اهميت كار ايمن را آموزش دهيد.

بقیه در ادامه مطلب

هدف از شناسايي عوامل زيان آور در محيط كار، حفظ سلامتي كارمندان وبهداشت آنها و همچنين محيط كار است.

در صورتي كه چنين برنامه اي موفق باشد صرفاً موجب سلامتي كارگر يا كارمند نيست بلكه ساعات غيبت ومحروميت از كار را كاهش داده و زيانهاي اقتصادي ناشي از آن را كاهش مي دهد

در اين قسمت ما در تلاشيم تا با اين عوامل آشنا شويم:

در تمام مشاغل عوامل و فاكتورهاي زيان آوري وجود دارند كه مي توانند افرادي را كه به آن شغل اشتغال دارند دچار بيماري كنند. به اين بيماريها ، بيماري ناشي از كار يا بيماري شغلي مي گويند.
فاكتورهاي زيان آور در محيط كار افراد به چند گروه تقسيم مي شوند كه عبارتند از :
عوامل زيان آور فيزيكي(عمده فاكتورهايي كه وجود دارند گرما‌، سرما ، سرو صدا ، افزايش و كاهش فشار وا رتعاش در محيط كار واشعه هاي يونيزان و غير يونيزان است .)
عوامل زيان آور شيميايي (در افرادي كه با مواد شيميايي و ضدعفوني كننده تماس مكرر دارند ميتواند مشكلات پوستي ايجاد كند يا از طريق دستگاه تنفس جذب شوند واثراتي در اين زمينه داشته باشند يا گازهاي بيهوشي ميتواند اثراتي در سيستم عصبي بگذارد .)
عوامل زيان آور بيولوژيكي(فاكتور هايي مانندقارچها،باكتريها و ويروسها كه در بعضي مشاغل و عمدتا مشاغلي كه افراد درآن با انسانها، حيوانات يا با گياهان سروكار دارند بيشتر ديده ميشود .)
عوامل زيان آور سايكولوژيكي يا روحي رواني(استرسهايي كه در محيط كار افراد وجود دارد و فشارهاي روحي ورواني كه ممكن است در اثر كار به افراد وارد شود به عنوان مثال كساني كه در ميحط كارشان كارهاي طولاني مدت دارند ويااينكه داراي شيفت هاي كاري زيادند.)
عوامل زيان آور ارگونوميك:( در رابطه با عوامل ارگونوميك مي توانيم به طراحي محيط كار اشاره كنيم. يعني بايد طراحي محيط كار به گونه اي باشد كه متناسب با فرد باشد و شخص دچار اختلالات مختلف از جمله ناراحتهاي اسكلتي – عضلاني نشود.)

عوامل زيان آور اقتصادي

در دسته بندي ديگر ميتوان عوامل ارگونوميك را جزء عوامل زيان آور ميكانيكي نيز در نظر گرفت...

بقیه در ادامه مطلب

مقدمه
 روشی است که به صورت آزمايشات پاراکلينيکال جهت کشف نارسايي هاي ريوي استفاده مي شود. در بين آزمون هاي عملکرد ريه, آزمون اسپيرومتري بيشتر مورد استفاده قرار مي گيرد که با توجه به اهميتشان طبق ماده 99 قانون کار و مواد 88 و 90 قانون تامين اجتماعي در مورد معاينات دوره اي انجام مي شود. بايد به اين نکته مهم نيز اذعان داشت, که در صنايع جهت بررسي عملکرد ريه, اسپيرومتري مهمترين, در دسترس ترين و کم هزينه ترين آزمون مي باشد.

 اسپيرومتري

 عمل انجام شده توسط دستگاه اسپيرومتر را اسپيرومتري مي نامند. اسپيرومتر دستگاهي است که توسط آن حجمها و ظرفيتهاي ريوي اندازه گيري مي شود. به برگه اي که دستگاه شاخص ها را روي آن ثبت مي کند, اسپيروگرام مي گويند.

 1- اهداف اسپيرومتري :

 1) ارزيابي فعاليت پايه ريه ( افرادي که قرار است در مشاغلي شروع به کار کنند که با مواد آسيب رساننده به ريه سر و کار خواهند داشت, بهتر است قبل از استخدام و شروع به کار مطالعه اسپيرومتري به صورت پايه انجام شود.)

 2) به عنوان تست غربال گري و تشخيص زودرس بيماريهاي ريه که فاقد علائم بارز مي باشند.

 3) پيگيري برخي از بيماريها و پاسخ آنها به درمان.

 4) در بررسي بيماران مبتلا به سرفه مزمن, تنگي نفس يا راديوگرافي غير طبيعي از قفسه سينه.

 5) ارزيابي کلي شدت بيماريهاي انسدادي و تحديدي ريه.

 6) بررسي پاسخ بيمار به داروهاي گشاد کننده برونش.

 7) پيش بيني ريسک اعمال جراحي.

بقیه در ادامه مطلب